Οι αντηλιακές τέντες ασκούν συχνά μια παράξενη γοητεία, μάλλον γιατί ξυπνούν κάποιες μακρινές αναμνήσεις από παιδικές κατασκηνώσεις και χαρούμενες καλοκαιρινές διακοπές, ακόμα κι` όταν αποτελούν απλά προσαρτήματα του σπιτιού. Έχουν όμως κι άλλες χάρες. Σαν προστατευτικά μέσα που μπορούν να τοποθετηθούν οπουδήποτε στη βεράντα ή στον κήπο, μόνιμα ή προσωρινά, αποδεικνύονται πάντα πρακτικές και αποτελεσματικές. Προσφέρουν πολλές και ποικίλες δυνατότητες επιλογής μεγέθους, σχήματος και τρόπου στερέωσης. Αναλαμβάνουν πρόθυμα την προστασία μας από τα καιρικά φαινόμενα αν αποτολμήσουμε ένα κάπως απομακρυσμένο πικνίκ με φίλους. Και μεγάλο τους επίσης πλεονέκτημα, ότι οι τιμές τους στα ειδικά τεχνικά πολυκαταστήματα είναι συνήθως τουλάχιστον προσιτές αν όχι ιδιαίτερα ελκυστικές.
Ξυλότοιχος: Σε έναν τοίχο με ξύλινο σκελετό χρησιμοποιήστε μια μακριά ξυλόβιδα με σταθερό κρίκο. Φροντίζετε η βίδα να πιάσει γερά σε ένα φέρον ξύλο, δηλαδή σε κάποιο δοκάρι ή στην πάνω τραβέρσα του πλαισίου. Ποτέ μην επιχειρήσετε να στερεώσετε πάνω στα ξύλα επένδυσης.
Μονός τοίχος: Στερεώνετε, χρησιμοποιώντας κονίαμα έγχυσης, μια ντίζα μετρικού σπειρώματος στον φέροντα τοίχο. Ενδιάμεσα τοποθετείτε το αντίστοιχο χιτώνιο – αποστάτη που θα προστατεύει τη θερμομόνωση και θα διευκολύνει την μεταβίβαση των τάσεων προς την τοιχοποιία.
Διπλός τοίχος: Στη διπλή τοιχοποιία η στερέωση γίνεται με κονίαμα έγχυσης πάντα στον φέροντα, τον από μέσα τοίχο. Αφού τοποθετήσετε το δικτυωτό βύσμα του συστήματος έγχυσης, βιδώνετε μια ντίζα μετρικού σπειρώματος μαζί με τον βιδωμένο σ’ αυτή μεταλλικό κρίκο.