Menu
Τα σημάδια από τη διείσδυση της υγρασίας είναι ξεκάθαρα στο ταβάνι του από κάτω ορόφου. Και δεν περιορίζονται σε λεκέδες ή αποτύπωση των αρμών μεταξύ των μονωτικών πλακών, αλλά πολλές φορές καταλήγουν σε επίμονα, πολύ ενοχλητικά σταξίματα.
Τι πρέπει να γίνει: Μια καλή λύση στο πλαίσιο του “φτιάξτο μόνος σου” είναι η στεγανοποίηση της ταράτσας με επίστρωση ασφαλτικού υλικού. Η επικάλυψη της ταράτσας με ασφαλτικά φύλλα κολλημένα με το σύστημα της ανοιχτής φλόγας δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες, αρκεί να προσέξετε δύο πράγματα: πρώτον τη σωστή ρύθμιση της φλόγας και δεύτερον την τοποθέτηση, το άπλωμα δηλαδή των φύλλων με αλληλοεπικάλυψη 10 εκατοστών.
1 Παλιό χαλίκι, βρύα, κλαδάκια, θα πρέπει όλα να απομακρυνθούν από την ταράτσα και να μείνει η επιφάνεια καθαρή και στεγνή.
2 Αρχικά περάστε όλη την επιφάνεια της ταράτσας και περιμετρικά τα ρείθρα με το ειδικό αστάρι πρόσφυσης.
3 Ξετυλίξτε τα φύλλα και κόψτε τα στο ανάλογο μήκος. Αφαιρέστε την προστατευτική μεμβράνη από την κάτω πλευρά.
4 Απλώστε τα φύλλα με αλληλοεπικάλυψη 5-10 εκ. Πιέστε τα με μία σκούπα και κολλήστε τις ραφές με το υλικό συγκόλλησης.
Τα κλαδιά των δέντρων και οι θάμνοι πολύ κοντά στο σπίτι σας, που έχουν παραμεγαλώσει, ευνοούν την ανάπτυξη υγρασίας και μυκήτων μούχλας στις εξωτερικές επιφάνειες των τοίχων. Και κάτι ακόμα: μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν «κάλυψη-απόκρυψη» για επίδοξους διαρρήκτες.
Τι πρέπει να γίνει: Φυσικά ένα καλό κλάδεμα. Ειδικά με τα δέντρα, όμως, μια συμβουλή: κλείστε καλά τους «τραυματισμούς» του κλαδέματος. Για να μη χάσει το δέντρο τη δύναμή του από το κλάδεμα, αλλά και για να μην προσβληθεί από βλαβερούς μικροοργανισμούς, θα πρέπει να κλείσετε με το κατάλληλο ειδικό μέσο όλα τα σημάδια που άφησε το κλάδεμα, τα μεγαλύτερα από ένα κέρμα 10 λεπτών.
Προς τα κάτω
Στα παλιά δέντρα αναπτύσσονται πυκνά παρακλάδια που κρέμονται προς τα κάτω. Κόβοντας ολόκληρα τμήματα, όπως φαίνεται στην εικόνα, θα ενισχύσετε τη βλάστηση νέων κλαδιών καρποφορίας στην πάνω πλευρά των παλιών.
Προς τα πάνω
Στα νέα δέντρα θα δώσετε το κατάλληλο σχήμα, κόβοντας τα παρακλάδια από τα χονδρά κλαδιά, τα οποία μεγαλώνουν προς τα πάνω και προς τα έξω. Έτσι τα κλαδιά θα αναπτυχθούν οριζόντια σε μεγαλύτερο εύρος και θα φτάνει περισσότερο φως στο εσωτερικό του φυλλώματος.
Κλάδεμα χονδρών κλαδιών
Το κόλπο: Όταν χρειάζεται να κόψετε ένα χονδρό κλαδί, θα πρέπει να ακολουθήσετε την εξής διαδικασία: Πρώτα κόβετε από κάτω μέχρι τη μέση (σημείο 1). Μετά, λίγο πιο πέρα, κόβετε από πάνω (σημείο 2) μέχρι τη μέση. Έτσι το κλαδί δεν σπάει ανεξέλεγκτα, προκαλώντας ξεφλουδίσματα, αλλά πέφτει ομαλά από το βάρος του. Τώρα μπορείτε να κόψετε και το υπόλοιπο τμήμα (3) χωρίς να τραυματίσετε τον κορμό. Δεν κόβετε παράλληλα προς τον κορμ: αφήνετε το κούτσουρο να προεξέχει περισσότερο στο κάτω μέρος.
Κλαδί-κρεμάστρα;
Αν δεν κόψετε από τη βάση (Α) το κλαδί, αλλά αφήσετε ένα τμήμα του (Η), τότε παρουσιάζεται το εξής πρόβλημα: το ξερό τμήμα τού κλαδιού που απέμεινε δεν θα καλυφθεί ποτέ τον φλοιό. Η βάση διογκώνεται με τον καιρό, η προεξοχή στεγνώνει και αρχίζει να σαπίζει και η σήψη προχωρά αργά, αλλά σταθερά προς το εσωτερικό του κορμού (κόκκινο βελάκι). Συνέπεια: μετά από μερικά χρόνια το δέντρο δύσκολα θα μπορεί να αντισταθεί στους δυνατούς ανέμους και θα χρειαστεί ίσως, στη χειρότερη περίπτωση, να κοπεί.
Η τέλεια γωνία
Πώς κόβουμε το υπόλοιπο τμήμα του κλαδιού; Η σωστή γραμμή κοπής είναι η διχοτόμος της ορθής γωνίας, που η μια πλευρά της είναι παράλληλη προς τον κορμό (Α).
Όταν δείτε το χρώμα να ξεφτίζει και τον σοβά να φουσκώνει λίγο-λίγο στους τοίχους του υπογείου, να ξέρετε ότι δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της μούχλας και της συγκέντρωσης αλάτων. Αυτό σημαίνει ότι, αφού εξακριβώσετε από πού εισχωρεί το νερό, θα πρέπει να πάρετε χωρίς αναβολή δραστικά μέτρα.
Τι πρέπει να γίνει: Αν βεβαιωθείτε ότι το νερό δεν προέρχεται από κάποια διαρροή σωλήνων αλλά εισχωρεί από έξω, από ρωγμές της τοιχοποιίας, θα πρέπει να περάσετε εσωτερικά τους τοίχους με επαλειφόμενο κονίαμα στεγανοποίησης. Εκτός αν προτιμήσετε να αποκλείσετε τη διείσδυση με παρέμβαση απo έξω. Εφόσον η εξωτερική υγρομόνωση αποδείχτηκε ανεπαρκής ή έχει με τα χρόνια καταστραφεί, η λύση είναι σκάψιμο, αποκάλυψη της εξωτερικής πλευράς μέχρι τα θεμέλια και νέα συστηματική υγρομόνωση με μοντέρνα υλικά.
1 Για να μονωθεί εσωτερικά ο τοίχος, περνιέται με επαλειφόμενο κονίαμα στεγανοποίησης. Το μείγμα του υλικού παρασκευάζεται αρχικά έτσι, ώστε να μπορεί να απλωθεί με βούρτσα.
2 Με το ηλεκτροδράπανο και το κατάλληλο εξάρτημα ανάδευσης, η μάζα του υλικού γίνεται ομοιγενής, χωρίς σβόλους και τόσο πηχτή που να “στέκεται” στη βούρτσα χωρίς να στάζει.
3 Για τη δεύτερη στρώση το υλικό γίνεται πιο πηχτό, ώστε να μπορεί να σπατουλαριστεί. Καλό είναι να χρησιμοποιήσετε ανοξείδωτη σπάτουλα και το πάχος στρώσης να μην ξεπερνάει τα 3 χλστ.
4 Το φινίρισμα της επιφάνειας γίνεται συνήθως με ένα ξύλινο τριβίδι με σπογγώδες λάστιχο. Το υγραίνετε κάθε τόσο και λειαίνετε τρίβοντας ελαφρώς με κυκλικές κινήσεις.
5 Αν η υγρασία μπαίνει και από σχισμές του δαπέδου, τις ανοίγετε λίγο σε όλο το μήκος με το καλέμι και μετά τις γεμίζετε με το κονίαμα στεγανοποίησης, αφού τις έχετε καθαρίσει σχολαστικά.
6 Αν η υγρασία “αναβλύζει” συνεχώς από τις σχισμές, χρησιμοποιήστε ταχύπηκτο τσιμεντοειδές υλικό που σταματά αμέσως τη ροή του νερού. Μετά στοκάρετε και λειαίνετε αυτά τα σημεία.
Το στεγανοποιητικό μέσο γύρω από τα παράθυρα είναι ζωτικής σημασίας για την παρεμπόδιση εισχώρησης του νερού και της υγρασίας μέσα στο σπίτι. Αν παρουσιάζει προβλήματα, επιβάλλεται άμεση επισκευή, αλλιώς μπορεί να υπάρξουν δυσάρεστα επακόλουθα.
Τι πρέπει να γίνει: Αφού ξύσετε το φθαρμένο παλιό υλικό, ο απλούστερος τρόπος να στεγανοποιήσετε το παράθυρο είναι ο εξής: στρώνετε ελαστικό, σφραγιστικό υλικό πάνω στην πατούρα του πλαισίου και τη σκεπάζετε με μία διαχωριστική μεμβράνη. Με το κλείσιμο του παραθύρου, το υλικό πιέζεται και φορμάρεται. Η διαχωριστική μεμβράνη αφαιρείται μετά τη σκλήρυνση του υλικού και η μόνωση παραμένει, σωστά διαμορφωμένη και ελαστική.
1 Με το κοπίδι στο οποίο έχετε τοποθετήσει μια καινούργια κοφτερή λεπίδα, κόβετε όσο περισσότερο μπορείτε από το παλιό ακρυλικό υλικό.
2 Τα υπολείμματα τα αφαιρείτε με την ξύστρα για γυάλινες επιφάνειες. Προστατεύετε το πλαίσιο κρατώντας την ξύστρα παράλληλα προς αυτό.
3 Προτού περάσετε το νέο υλικό καλύψτε τον περιμετρικό αρμό σύνδεσης με τον τοίχο με ισχυρή αυτοκόλλητη ταινία (π.χ. της Tesa), όχι χαρτοταινία.
4 Πιέστε από τη φύσιγγα το νέο ακρυλικό υλικό ομοιόμορφα προς τον αρμό. Σε αρμούς με μεγάλο βάθος θα απλώσετε πρώτα ένα κορδόνι γέμισης.
5 Αφού καλύψετε όλους τους αρμούς, στρώστε το νέο υλικό με τη σπάτουλα αρμών. Σκουπίστε με χαρτί κουζίνας το υλικό που περισσεύει.
Το ξεθωριασμένο και ξεφλουδισμένο χρώμα στις επιφάνειες των εξωτερικών τοίχων, όχι μόνο καταστρέφει την όμορφη εικόνα του σπιτιού, αλλά αφήνει και το υπόστρωμα εκτεθειμένο σε ζημιογόνες καιρικές επιδράσεις.
Τι πρέπει να γίνει: Τα σύγχρονα χρώματα βάσης ακρυλικών ρητινών για εξωτερική χρήση, κρίνονται συνήθως τα πιο κατάλληλα για το βάψιμο προσόψεων. Αντέχουν στην υγρασία και στον ήλιο και δεν επηρεάζονται από τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Για σπίτια που βρίσκονται σε παραθαλάσσια μέρη, υπάρχουν και χρώματα στεγανωτικά που μονώνουν και προστατεύουν ακόμα πιο αποτελεσματικά.
1 Βάψτε με το πινέλο μόνο τις γωνίες και τις ακμές. Αν βάψετε με το πινέλο πάνω στον σοβά, ίσως έχετε σκαψίματα.
2 Μπορείτε να βάψετε τις εσωτερικές πλευρές στα κουφώματα με ένα μικρό ρολό. Καλύψτε τα τζάμια και το περβάζι.
3 Μπορείτε να βάψετε το κάτω τμήμα του κτηρίου και χωρίς να χρησιμοποιήσετε το τηλεσκπικό κοντάρι.
4 Βάφετε ξεκινώντας από νωπά σημεία για να αποφύγετε τις “ματίσεις”. Αποφεύγετε το έντονο φως του ήλιου.
